Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Υπόθεση Γ. Καραγιαννίδη, Κ. Σακκά, Αλ. Μητρούσια



Τα μέλη του Νομικού Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων παρεμβαίνουμε στο παρόν για να εκφράσουμε την ανησυχία μας για την ποινική μεταχείριση των προσωρινά κρατουμένων Γιώργου Καραγιαννίδη, Κώστα Σακκά και Αλέξανδρου Μητρούσια.
Σημαντικά στοιχεία που αφορούν την ποινική υπόθεση των προσωρινά κρατουμένων Γιώργου Καραγιαννίδη, Κώστα Σακκά και Αλέξανδρου Μητρούσια επιβεβαιώνουν το δίκαιο και θεσμικά, αίτημα τους να αρθεί η προσωρινή τους κράτηση για το αδίκημα της φερόμενης ένταξης στην χαρακτηριζόμενη από τις Αρχές τρομοκρατική οργάνωση με το όνομα « συνωμοσία πυρήνων της φωτιάς » και συμμετοχής τους σε αδικήματα που αφορούν εκατοντάδες εκρήξεις αυτοσχέδιων μηχανισμών – βομβών και αποτελούν τα εξής:
1.Καμία απολύτως ένδειξη - πόσο μάλλον σοβαρή - δεν μπορεί να εισφέρει αποδεικτικό υλικό στην ενοχή των παραπάνω κατ/νων, κανένα δηλαδή στοιχείο στην ογκωδέστατη που αφορά τις ανωτέρω κατηγορίες, ποινική δικογραφία χιλιάδων σελίδων δεν υπάρχει που να συνδέει τα πρόσωπα αυτών με καμία απολύτως πράξη αξιόποινη ή μη, παρ΄όλα αυτά η πολιτική « ταυτότητα » των κρατουμένων όπως φαίνεται, αρκέστηκε προκειμένου να ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος αυτών και να επιβληθεί μάλιστα προσωρινή κράτησή τους χωρίς καμία απαιτούμενη από τον νόμο, αιτιολογία, καταγεγραμμένη στο οικείο ένταλμα του αρμόδιου ανακριτή
2.Οι συνεχείς προφυλακίσεις ( 4η για τον Καραγιαννίδη, 4η για τον Μητρούσια και 2η για τον Σακκά ) συνιστούν παραβίαση θεμελιωδών ποινικών και δικονομικών διατάξεων καθώς διαδεχόμενη στην πραγματικότητα, κάθε μία την προηγούμενη που λήγει, πολλαπλασιάζουν το μέγιστο επιτρεπόμενο χρόνο των 18 μηνών προσωρινής κράτησης, επιτρέπουν την κράτηση υποδίκων για έτη στην φυλακή χωρίς την αναγνώριση της ενοχής τους και την επιβολή καταδίκης και παραβιάζουν ευθέως την βασικότατη αρχή του τεκμηρίου αθωότητας και της αρχής πως κανένα έγκλημα ή εγκληματίας δεν υπάρχει χωρίς δίκη
3.Η « μοιρασιά » του προανακριτικού υλικού σε περισσότερες της μίας ποινικές δικογραφίες που ανασύρονται μάλιστα μετά από την παρέλευση σημαντικού χρονικού διαστήματος και που θα συνιστούσαν στην πραγματικότητα αντικείμενο μίας ενιαίας ποινικής δίκης που θα έκρινε τη συμμετοχή εμπλεκόμενων προσώπων σε αξιόποινες πράξεις της φερόμενης οργάνωσης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς κατά την περίοδο  1/1/2008 – 23/9/2009, δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια δικαίου και προβληματισμό για την παραβίαση της αρχής του ακαταδίωκτου λόγω εκκρεμοδικίας και της  απαγόρευσης του διττού αξιοποίνου
4. Η χωρίς καμία φειδώ και πραγματική εισαγγελική έρευνα, άσκηση ποινικών διώξεων για βαρύτατες κακουργηματικές πράξεις και επιβολή προφυλακίσεων σε πρόσωπα που δε συνδέονται με κανένα στοιχείο της προανάκρισης, μετακυλύουν παράνομα και επικίνδυνα το βάρος απόδειξης του δικαστή στον κατηγορούμενο που καλείται να επιβαρυνθεί την εξέλιξη της ποινικής προδικασίας για να αποτρέψει την καταδίκη του
5. Η προφυλάκιση, ενώ καλείται από τον νόμο ως δικονομικό μέτρο να εξασφαλίσει την εμφάνιση των κατηγορουμένων ενώπιον των Δικαστικών Αρχών και ενώ τούτο μπορούσε να εκπληρωθεί με λιγότερα επαχθή μέτρα όπως με την επιβολή περιοριστικών όρων και η αβασάνιστη επιβολή της στην εξεταζόμενη περίπτωση, φανερώνει τον προτιμωρητικό της χαρακτήρα, προσβάλλει δυσανάλογα και αδίκως την προσωπικότητα των κατ/νων που στερούνται « ασκόπως » τη φυσική ελευθερία και τις κινήσεις τους, εμποδίζει χωρίς καμία νόμιμη αιτία την άσκηση των δικαιωμάτων τους να παρίστανται και να υπερασπίζονται κατά τη δίκη τους, την αξιοπρέπεια που τους αρμόζει και την αθωότητα τους και προϊδεάζει αδίκως τους δικαστές για μία ακόλουθη καταδίκη
6 παρατηρείται ευρέως και στην συγκεκριμένη περίπτωση, η χρήση και η κατάχρηση από τις ελληνικές Αρχές της κατηγορίας συγκρότησης ή ένταξης σε τρομοκρατική ή εγκληματική οργάνωση προς χάρη της οικονομίας των αστυνομικών επιχειρήσεων και η συχνή απόδοση της σε πρόσωπα που συνδέονται φιλικά ή συγγενικά με φερόμενους δράστες ενεργειών. Η τακτική αυτή επίσης, αποβαίνει επικίνδυνη καθώς μεταφράζεται σε δικονομικό εργαλείο που επιτρέπει την συνεκδίκαση πολλών αξιόποινων ενεργειών που ενδέχεται να είναι άσχετες μεταξύ τους, που νομιμοποιεί ειδικές ανακριτικές μεθόδους αμφίβολης νομιμότητας και να ασκεί φρονηματικές διώξεις ακυρώνοντας την θεμελιώδη αρχή του συνταγματικού  και εσωτερικού ποινικού μας δικαίου της ενοχής από την πράξη και της απαγόρευσης της τιμωρίας της σκέψης
Για όλους αυτούς τους λόγους, ζητούμε από την αρμόδια Εισαγγελική και Δικαστική Αρχή και τους φορείς αυτών να παρέμβουν όσο το συντομότερο δυνατόν, επαναφέροντας την νόμιμη δίκαιη ποινική μεταχείριση των ανωτέρω κατηγορουμένων - προσωρινά κρατουμένων.

Νομικό Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων


Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Υπόθεση Dan Carabulea


O Dan Carabulea δεν έχει λάβει ποτέ άδεια εξόδου από τις ελληνικές φυλακές στις οποίες κρατείται αδιαλείπτως από το έτος 1993 μέχρι σήμερα. Παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις χορήγησης άδειας που έχει υποβάλλει στο εκάστοτε αρμόδιο συμβούλιο φυλακής όπου κρατούνταν και ενώ πληροί τις τυπικές προϋποθέσεις που ορίζονται στις διατάξεις του άρθρου 55 του Σωφρονιστικού Κώδικα, συναντά διαρκώς την επίμονη άρνηση και απόρριψη του αιτήματος από εκείνο στο παρόν, της φυλακής Λάρισας. 

Χαρακτηριστική είναι και η άσκηση ψυχολογικής βίας που του είχε ασκηθεί στο παρελθόν « επιβάλλοντας » του ουσιαστικά να μην προσδοκά, να μην διεκδικεί και να μην ελπίζει σε μία χορήγηση άδειας του στο μέλλον, γεγονός που τον « ανάγκασε » να μη προβαίνει καν, στην υποβολή τυπικών αιτήσεων. 

Η υπόθεση του Dan Carabulea τέμνεται με το πιο ακανθώδες – κατά την άποψη μας – ζήτημα των αδειών εξόδου από τη φυλακή και κυρίως των αλλοδαπών κρατουμένων. 

Συνεχής « αιτιολογία » των απορριπτικών αποφάσεων συνιστά το γεγονός ότι άνευ ετέρου οι κρατούμενοι χαρακτηρίζονται ως ύποπτοι φυγής και τέλεσης νέων αδικημάτων. 

Η επιβολή απέλασης και η απουσία οικογενειακού περιβάλλοντος στην ελληνική επικράτεια είναι συνθήκες αντικειμενικές και αξεπέραστες για τις οποίες ούτε ευθύνεται ούτε μπορεί να αλλάξει ο κρατούμενος. Τυχόν αντίστροφα περιστατικά από τα παραπάνω αποτελούν απλές θετικές ενδείξεις και πέραν τούτου ουδέν έτερον, συμπληρωματικά έρχονται να κριθούν και όχι να προδικάσουν το αποτέλεσμα. Και όμως αυτά τα γεγονότα θεωρούνται επαρκείς και ουσιαστικοί λόγοι για να απαλλάξουν το σκεπτικό του συμβουλίου από την υποχρέωση του να αιτιολογεί την απόφαση του με βάση υποκειμενικά κριτήρια που άπτονται του προσώπου του κρατουμένου. 

Στηριζόμενοι στην περίπτωση του Dan Carabulea το στοιχείο πως δεν έχει συγγενικό δεσμό με το πρόσωπο που θα τον φιλοξενήσει και πως είναι Ρουμάνος υπήκοος δεν είναι δυνατό να οδηγεί δίχως άλλο στο σκεπτικό πως δεν δικαιούται της άδειας εξόδου. Ας επισημανθεί ότι ενώ κρατούμενοι που εκτίουν ποινή ισόβιας κάθειρξης όπως στην παρούσα περίπτωση, βρίσκονται στο πλείστον κοινωνικά παραγκωνισμένοι καθώς αντιμέτωποι με τον φόβο των υπολοίπων μπροστά στο παραδοσιακό παρασκήνιο μίας τέτοιας ποινής – η οποία χωρίς φειδώ επιβάλλεται από τα ελληνικά δικαστήρια – ο Dan Carabulea παρατηρούμε πως χαίρει εκτίμησης από το κοινωνικό του περίγυρο απολαμβάνοντας την αλληλεγγύη του. 

Πρέπει να γίνει σοβαρά αντιληπτό πως η απόρριψη αδειών σε αλλοδαπούς κρατούμενους – περίπτωση ανθρώπων που συναντάμε στην πλειοψηφία τους εντός των ελληνικών φυλακών – θέτει μία πολιτική δύο ταχυτήτων που εφαρμόζουν ανεξαιρέτως όλες οι διοικήσεις των ελληνικών φυλακών μία αυτή που αφορά τους Έλληνες και μία εκείνη που εφαρμόζεται στους αλλοδαπούς. 

Τούτο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη συνταγματικά κατοχυρωμένη επιταγή της ίσης μεταχείρισης. Επίσης με τις διατάξεις των άρθρων 54 και 55 του Σωφρονιστικού Κώδικα οι οποίες επιτάσσουν την εξέταση του αιτήματος περί χορήγησης αδείας βασιζόμενη στην προσωπικότητα του κρατούμενου όπως αυτή μπορεί να εξαχθεί από την καθημερινή συμπεριφορά του και τη βούληση του. 

Το παρατηρητήριο οφείλει να σημειώσει ότι παρά το γεγονός πως οι διοικήσεις των φυλακών στέκονται πολύ προσεκτικά νομιμόφρονες – όπως καλούνται να πράξουν – όσον αφορά την εκτέλεση των στερητικών της ελευθερίας ποινών, δείχνουν συνεχώς να παραγκωνίζουν το ευεργέτημα της άδειας εξόδου που επίσης αποτελεί οργανικό στοιχείο αυτών, αντιμετωπίζοντας αυτό υπό το πρίσμα της διακριτικής μεταχείρισης είτε ως εξαργυρωτικό έπαινο είτε ως προϊόν ανταλλακτικών φιλοφρονήσεων… 

Κατόπιν όλων των ανωτέρω και λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος πως ο Dan Carabulea αντικατοπτρίζει όλα τα παραπάνω και πως ο ίδιος δικαιούται την άδεια που του στερείται συνεχώς και για χρόνια μετατρέποντας την κράτηση του σε διπλό φορτίο - δεδομένης της κατακρεούργησης της ελπίδας του να του δοθεί μία ευκαιρία πρόγευσης της φυσικής ελευθερίας - θεωρούμε επιβεβλημένη την αποδοχή του παρόντος αιτήματος που εκκρεμεί ενώπιον του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λάρισας για τρεις περίπου μήνες!, ξεπερνώντας κατά πολύ τον προσδοκώμενο δηλαδή, χρόνο αναμονής σε παρόμοιες περιπτώσεις…και πρόκειται πλέον να συζητηθεί την 28η Φεβρουαρίου 2012.